Τρίτη 5 Μαΐου 2020

ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ: Ο ΑΡΙΘΜΟΣ 5 ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ


Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ

1915 Γεννήθηκε στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας στην οδό Ακαδημίας 50.

1935 Ξεκινάει  επαγγελματικά με τις χαβάγιες του Ζοζέφ Κορίνθιου.

1945 Ατύχημα στο πόδι του.

1953 Η αλησμόνητη και συγκλονιστική αποθέωσή του στο Καλλιμάρμαρο από 60.000 θεατές μόλις εμφανίστηκε απρόσμενα στην εξέδρα να βαδίζει με την κιθάρα του και να τραγουδά το "Ένα βράδυ πούβρεχε". Η περιγραφή του Μίμη Πλέσσα είναι μοναδική. 

1963 5/5 Μια ιδιόχειρη κάρτα του σε εμένα, μετά το τέλος μιας μεγάλης τιμητικής βραδιάς για αυτόν στην Αμερική.

Δυο χρόνια αργότερα, ακριβώς το
1965 5/5 στις  5 το απόγευμα, ημέρα Πέμτη[5]ο ακριβός μου φίλος, φεύγει από τον πλανήτη. 
Στα 50 του μόλις χρόνια...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2020

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ


ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! 
Με όλα τα γράμματα κεφαλαία.
Όλες, τις τεράστιες αμοιβές του, όλες μα όλες, καθημερινά, τις έδινε για να γιατρέψει τον ανθρώπινο πόνο.
Κρυφά, μυστικά, "συνωμοτικά" θα έλεγα και χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Τεράστιος ως καλλιτέχνης, τυχεροί όσοι τον ακούσαμε ζωντανά, τεράστιος και ως άνθρωπος.
Όλοι οι χειμαζόμενοι συνάνθρωποί μας, κατέφευγαν στον Νίκο Γούναρη.
Ποτέ δεν έφυγαν με άδεια χέρια.
Ποτέ.
Καμιά σύγκριση και με κανέναν. Παλιό ή νέο.
Ο Νίκος Γούναρης υπήρξε ένα μοναδικό φαινόμενο…
Ένας καλλιτέχνης τεράστιων δυνατοτήτων που αγάπησε σαν αδελφό του, τον πάσχοντα άνθρωπο, τον τσαλακωμένο από την ζωή συνάδελφό του.
Αγάπησε…
Με την καρδιά και με τις πράξεις του…
Και είμαι υπερήφανος που με είχε ως προσωπικό του φίλο και ως τρίτο γιο του, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο γιος του Κώστας.

Τώρα γιατί έγραψα αυτό το μικρό σημείωμα;
Δεν ξέρω. 
Ο ίδιος δεν θα ήθελε να το κάνω… 
Ίσως κάποιες δηλώσεις «θεοποίησης» κάποιων να με έσπρωξαν.
Τέλος πάντων.
Δεν έχει καμιά σημασία.


ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

Ανέβηκε στο fb 25/1/2017